พี่ๆเคยเจอคุณพ่อ คุณแม่ หรือคุณตา คุณยาย ที่ดื้อแบบนี้ไหมครับ?

คือรู้ว่าตัวเองเกิดเป็นแผล มีโรคประจำตัวเป็นเบาหวาน และความดัน รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแผลเบาหวานแล้วหายยาก แต่ก็ไม่ได้รีบรักษา เพราะมีความเชื่อผิดๆว่าเดี๋ยวก็คงดีขึ้น และหายเอง แต่พอวันเวลาผ่านไปด้วยอาหารการกินหรือการใช้ชีวิต แผลก็ค่อยๆ อักเสบ มีน้ำหนอง มีน้ำเหลือง จนเริ่มส่งกลิ่นเหม็นและคัน ยิ่งกาว แผลก็ยิ่งขยายใหญ่มากกว่าเดิม พอรู้ตัวอีกทีแผลก็เน่าเรื้อรัง จนคุณหมอต้องขูดแผล คว้านแผล บางคนดื้อหนัก แผลติดเชื้อขั้นรุนแรง จนคุณหมอถึงกับต้องตัดนิ้วทิ้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ติดเชื้อในกระแสเลือด ถ้าพี่ๆ มีญาติ ผู้ใหญ่ที่ดื้อแบบนี้ ลองอ่านเรื่องราวต่อไปนี้ มีโอกาสแผลแห้งสมานดีขึ้นแน่นอนครับ..